Zabójstwo dziennikarza Dżamala Chaszodżdżiego na terenie konsulatu Arabii Saudyjskiej w Stambule stanowi kolejny zgrzyt w relacjach dyplomatycznych Ankary i Rijadu. Postawa władz saudyjskich, które potwierdziły śmierć znanego dziennikarza dopiero wobec niezbitych dowodów przedstawionych przez stronę turecką, została powszechnie skrytykowana na arenie międzynarodowej. Rząd w Ankarze liczy, że sprawa Chaszodżdżiego doprowadzi do upadku znaczenia Arabii Saudyjskiej w światowej polityce, co z kolei pozwoli Turcji na przejęcie roli lidera państw muzułmańskich. Stąd działania Turków nakierowane są na przedstawienie Saudów jako krwawych despotów, brutalnie mordujących własnych obywateli. Trudno jednak przypuszczać, by nawet pod wpływem tych oskarżeń od Królestwa Arabii Saudyjskiej odwrócił się jej największy sojusznik w regionie, czyli Stany Zjednoczone.

Przyjęta w październiku 2016 roku nowa strategia kosmiczna dla Europy oraz wspólne oświadczenie Unii Europejskiej i Europejskiej Agencji Kosmicznej stanowiły nowy impuls w ustanowieniu europejskiego programu kosmicznego, który łączyłby istniejące programy kosmiczne UE (Galileo, Copernicus, EGNOS) oraz działania Unii w strategicznym obszarze przestrzeni kosmicznej. Nowy program kosmiczny, którego propozycja została ogłoszona w czerwcu 2018 roku ma na celu z jednej strony uprościć i ujednolicić dorobek prawny Unii dotyczący przestrzeni kosmicznej, z drugiej strony jest krokiem w kierunku powołania nowej Agencji Unii Europejskiej ds. Programu Kosmicznego, która ma powstać w oparciu o istniejące struktury Agencji ds. Europejskiego GNSS z siedzibą w Pradze.

W październiku 2018 r. Kreml zadecydował o dostarczeniu armii syryjskiej nowoczesnych systemów przeciwlotniczych S-300. W połowie listopada wciąż niewiele wiadomo na temat podstawowych danych taktyczno-technicznych dostarczonego do Syrii wariantu, choć w przestrzeni medialnej, szczególnie w Rosji, często spotyka się informacje o tym, że uzbrojenie to może uniemożliwić siłom izraelskim atakowanie irańskich celów w Syrii. Z drugiej strony, wielu ekspertów zwraca uwagę na polityczne, operacyjne i techniczne ograniczenia użycia S-300 w syryjskiej przestrzeni powietrznej.