Rosyjska inwazja na Ukrainę spowodowała tymczasowe przesunięcie geopolitycznego centrum Europy w stronę wschodu, zarówno w kontekście politycznym, jak i bezpieczeństwa. W rezultacie, państwa Europy Środkowo-Wschodniej, w szczególności te, które graniczą z Rosją i/lub Ukrainą zyskały nowy głos w debacie na temat kształtu bezpieczeństwa europejskiego. Te tak zwane „państwa frontowe”, od lat sygnalizowały swoje poczucie niepewności i obawy przed agresywną postawą Rosji, a po wybuchu wojny aktywnie włączyły się w działania mające na celu wesprzeć Ukrainę i doprowadzić do zakończenia konfliktu.

W ostatnich miesiącach opinię publiczną zainteresowały i zaniepokoiły informacje o pladze szpiegostwa w Polsce. Zarazem polskie władze pochwaliły się sukcesami w zwalczaniu tego zagrożenia i przyjęły ustawę, która ma się stać remedium na penetrację wywiadowczą RP. Warto przyjrzeć się temu zagadnieniu, rozważając jego skalę, uwarunkowania prawne i funkcjonalne zwalczania szpiegostwa oraz stan funkcji kontrwywiadowczej państwa.

In May and June 2023, the Ukrainian Patriot air defence batteries fended off several assaults of Russian ballistic missiles Iskander and Kinzhal. The 100-percenteffectiveness of the American-made interceptors stunned the world, as it had been believed that modern ballistic missiles were extremely difficult to intercept by currently fielded defence systems. At a glance, it appeared that battles over Kyiv indicated a game-change, which might lead to a far-reaching reevaluation of strategies and tactics of missile defence. However, we argue that this is not the case. The Patriots did prove their worth, and Kinzhals and Iskanders did underperform, but it happened in a very specific tactical situation greatly favouring defenders. Thus, it is much too early to proclaim the overall victory of the missile defence against ballistic missiles.